08. What you would do if I gave you a chance?

            - Słucham? – Odsunęłam się od niego na krok, nie będąc pewną czy dobrze usłyszałam.

            - Musisz zacząć się inaczej ubierać i zachowywać w obecności facetów. 

            - Nie zrobisz ze mnie dziwki – warknęłam, domyślając się, do czego dąży.

            - Tego nie powiedziałem. Po prostu na razie zachowujesz się jak… cipka niewydymka.

            - Jak co?! – Krzyknęłam i podeszłam do niego z zamiarem uderzenia go w twarz.

            - Nie chciałem żeby to tak zabrzmiało – stwierdził unieruchamiając moje ramiona.

            - Ty nigdy nic nie chcesz – powiedziałam przez zęby.

            - Dobra, nie kłóćmy się już po raz kolejny. Nie po to tu przyszedłem. Chodź, idziemy – złapał mój nadgarstek, ale nie dałam mu się pociągnąć w stronę drzwi.

            - Nigdzie nie pójdę, dopóki mi nie powiesz, o co ci chodzi? – Zażądałam i najwyraźniej go tym zdenerwowałam, bo spojrzał na mnie wrogim wzrokiem.

            - Uznaj to za niespodziankę – uśmiechnął się, a do mnie dotarło, że nie znam bardziej humorzastej osoby. Upewniłam się, że mam telefon oraz kartę do pokoju, po czym ruszyłam za szatynem w stronę drzwi. 

            - Powiesz mi w końcu gdzie jedziemy? – Zapytałam już chyba po raz milionowy, wiercąc się na przednim siedzeniu samochodu.

            - Czasami jesteś taka irytująca, wiesz? – Zachichotał.
            - Nie przeginaj – spojrzałam na niego, a ku mojemu zaskoczeniu chłopak zatrzymał auto

            - Było tak źle? – Uśmiechnął się do mnie, odpinając samochodu. Już po chwili oboje wysiedliśmy. Rozejrzałam się dookoła, by zrozumieć, że Justin zabrał mnie na… zakupy. Staliśmy pomiędzy butikami najdroższych projektantów. Dolce&Gabbana, Louis Vuitton i inni, a to wszystko na Rodeo Drive.

            - Chyba żartujesz? – Trąciłam ramię szatyna, który patrzył na mnie widocznie rozbawiony. – Sądzisz, że się źle ubieram?
            - Ty to powiedziałaś – uśmiechnął się. – Chodź, nie traćmy czasu – wziął mnie pod rękę, kierując w stronę sklepów.
            - Mamy jeden problem – stwierdziłam, idąc wolno u boku chłopaka. Spojrzał na mnie pytająco. – Nie wzięłam karty ani pieniędzy – mogłam o tym wcześniej pomyśleć, ale przecież nie wiedziałam, że przyjedziemy akurat tutaj…
            - Kpisz sobie, prawda? To JA cię tu zabrałem, więc kasą się nie przejmuj – czułam na twarzy falę gorąca. Zawstydzona weszłam do D&G i od razu przywitały nas miłe ekspedientki. 

            - Nie krępuj się, wybieraj – puścił mnie i delikatnie popchnął w stronę wieszaków. Chłopak najwyraźniej nie wiedział, na co sam się skazuje. Niczym dziecko w sklepie z zabawkami, zaczęłam przebierać ubrania. 

            - Już? – Usłyszałam zza drzwiczek głos Justin’a.

            - Jeszcze chwilkę – odkrzyknęłam, zarzucając na siebie sweter.
            - I jak?  – Spytałam, wychodząc z kabiny. Chłopak „obczaił” mnie zanim powiedział:

            - Jest lepiej, ale to za mało – posłał mi mały uśmieszek, marszcząc brwi w konsternacji. Westchnęłam sfrustrowana i schowałam się znów w przymierzalni. To był już trzeci zestaw, który nie był „wystarczający”.
            - Spróbuj tego – usłyszałam głos szatyna, a po chwili ujrzałam kilka ubrań przewieszonych przez ściankę, oddzielającą od sklepu. Przejrzałam ubrania wybrane przez chłopaka i poczułam jak gula rośnie w moim gardle. Po chwili zawahania, z czerwonymi rumieńcami zaczęłam się przebierać.

            - Zabiję go kiedyś – szepnęłam do siebie, przeglądając się w lustrze. 
            - Słyszałem! – Powiedział szatyn. Ze skuloną głową wyszłam z małego pomieszczenia. Czułam na sobie palący wzrok, a po chwili na moim odkrytym ramieniu pojawiła się męska dłoń.

            - O wiele lepiej – stwierdził odważnie, pocierając moją już rozpaloną skórę. Spojrzałam w jego oczy i dostrzegłam ogniste iskry. 

            - Przestań – szepnęłam, bojąc się, że dojdzie do czegoś więcej. Zerwałam nasz kontakt wzrokowy i pośpiesznym krokiem wróciłam do przymierzalni. Wybrałam jeszcze jeden zestaw, w którym postanowiłam się nie pokazywać Justin’owi i ubrana we własne rzeczy, ruszyłam do kasy. Zestresowana wolałam nie patrzeć na cenę wybranych ciuchów i po prostu wyszłam z butiku, tak bez słowa. Szatyn odnalazł mnie, gdy przeglądałam wieszaki w LV. Wybrałam bluzkę, która od razu mi się spodobała i sukienkę, która na pewno przypadnie do gustu zarówno Justin’owi jak i James’owi. Kiedy upewniłam się, że pasują idealnie, podałam je szatynowi. Po zapłaceniu za nie sądziłam, że już wrócimy do samochodu, jednak chłopak miał inne plany. Zaciągnął mnie do Victoria’s Secret. Nawet z moim byłym nie kupowałam bielizny, więc czułam się głupio wybierając staniki na oczach szatyna. 

            - Możemy już wracać? – Spytałam, wychodząc na słoneczną ulicę. Justin jak prawdziwy dżentelmen niósł torby z moimi zakupami, kiedy ja w ręce trzymałam jedynie telefon.

            - A może dasz się zaprosić na deser? – Zaproponował, na co przytaknęłam głową. Zanieśliśmy ubrania do samochodu, pakując je do bagażnika i ruszając wzdłuż ulicy. Kawiarnia, która mieściła się kilka kroków od butików, w których przed chwilą byliśmy była mała, ale klimatyczna. Od progu uderzył mnie zapach świeżo mielonych ziaren kawy.

Usiedliśmy przy stoliku, a po chwili podszedł do nas kelner. Zamówiłam ciasto z malinami i filiżankę mlecznej kawy.

            - Więc to koniec twojego cudownego planu? – Spytałam z drwiną, przyglądając się własnym paznokciom.

            - To dopiero początek – spojrzałam na niego zaintrygowana, wyczekując, aż rozwinie myśl.

            - Musimy cię jeszcze kilku rzeczy nauczyć, a to jest lekcja pierwsza – wypowiadając ostatnią część zdania machnął delikatnie ręką na lokal. 

            - Zanim wybierzesz się na wojnę, starannie wybierz pole bitwy i nie okazuj James’owi jak bardzo go pragniesz. Nigdy się z tym nie zdradzaj – stwierdził, łapiąc moją dłoń. 

            - Jak? – Spytałam głupio, na co chłopak zachichotał.

            - Dąsy. One są najlepszą bronią kobiety.

            - Co w tym takiego wspaniałego? – Czyżby sądził, że zrobi ze mnie jakąś idiotkę? 

            - Prowokują. Trzymają mężczyzn w stanie podniecenia. Mówiąc „tak” mówisz „nie” i „nie” by powiedzieć „tak”, rozumiesz?

            - Nie – stwierdziłam automatycznie.

            - Nie? 

            - Mam cię – zachichotałam, wiedząc, że nabrałam go.

            - Kate! – Zaśmiał się, z mojej gry słów.

            - To wszystko? – Spytałam trochę znudzona, gdy obcy mężczyzna podał nam nasz deser. Upiłam łyk gorącego napoju i spróbowałam ciasta. Pychota!

            - Niezupełnie – odpowiedział, zanim wziął łyk swojej czarnej.

            - Jak to? 

            - Kiedy James cię zobaczy, będzie spodziewał się wielkiej sceny. Nie dasz mu tej satysfakcji – natychmiast go tym zaintrygujesz. 

            - Nie sądziłam, że tak bardzo znasz się na kobietach – zmierzyłam go wzrokiem z lekką pogardą. Szczerze powiedziawszy starałam się go sprowokować, mając nadzieję, że nie pozwoli, by jego testosteron zawładnął nad nim.

            - Cóż, lata praktyki – wbił wzrok w moje oczy, sącząc kawę.

            - Czy ty… teraz używasz swoich sztuczek? – Spytałam, zaciskając kolana. Jego słowa przyciągały mnie niczym magnes, dzięki czemu zaczęłam łapać, o co w tym chodzi. 

            - A działają na ciebie? – Odpowiedział pytaniem na pytanie, odsłaniając swoje anielskie zęby. 

            - Może? – Ścisnęłam nasze dłonie, a on zbliżył się w moją stronę. 

            - To dobrze – szepnął wprost do mojego ucha, gdy oboje nachylaliśmy się nad stołem. Wspominałam, że jest bardzo mylącym człowiekiem? Teraz rozumiecie, o czym mówiłam?

            Resztę czasu spędzonego w kawiarni poświęciliśmy na rozmowie. Mówiliśmy o wszystkim, dzięki czemu atmosfera pomiędzy nami zrobiła się mniej napięta.

            - Wracajmy już – powiedział Justin, wyciągając pieniądze, by zapłacić za nas.

            Ruszyliśmy w stronę parkingu, na którym stał samochód chłopaka, gdy ten chwycił moją dłoń. Potarłam delikatnie jego szorstkie palce.

            - Dziękuję – powiedziałam i pocałowałam go delikatnie w policzek.

            - Za co? – Był zupełnie zaskoczony. Uwielbiałam doprowadzać go do takiego stanu.

            - Za całe te zakupy i pomoc – wsiadłam na przednie siedzenie, nie odrywając wzroku od jego twarzy. Szatyn nerwowo przeczesał dłonią włosy i odpalił samochód. Chciałam żeby było pomiędzy nami tak cały czas.

            - Może masz ochotę wejść? – Spytałam zanim pomyślałam, co mówię. Staliśmy przed drzwiami do mojego apartamentu.

            - Nie, w sumie to ja… - zaczął się plątać, ale przerwałam mu przykładając palec wskazujący do jego pulchnych ust.

            - Nie daj się prosić – powiedziałam cicho. Bez zastanowienia pociągnęłam jego umięśnione ramie, otwierając przed nami drzwi. Justin w milczeniu usiadł na kanapie, a ja zabrałam się za wypakowywanie torby.

            - Czyli nie wyjeżdżasz? – Odezwał się w końcu, widocznie rozbawiony.

            - Zostaję, by pokazać jednemu dupkowi, że potrafię być ostra – odpowiedziałam ze śmiechem i od razu oblałam się rumieńcem. Jak mogłam być taka głupia, by coś takiego powiedzieć? Spojrzałam na chłopaka, który teraz nie odrywał ode mnie oczu, silnie ściskając żuchwę.
            - Nie rób mi tego, nie teraz – usłyszałam męski głos, który zabrzmiał niczym warknięcie. 
            - Czego? – Spytałam zupełnie nieświadoma. 

            - Nie wiem czy naśmiewasz się ze mnie, ale te słowa… wychodzące z twoich ust. Kurwa, ja tak nie potrafię – jęknął, wstając i podchodząc do mnie. W oczy rzuciło mi się ogromne wybrzuszenie w jego spodniach.

            Jego dłoń zaczęła muskać mój zaróżowiony policzek, a drugie ramie wylądowało na mojej talii. Wiedziałam, że to złe, ale było niezaprzeczalnie przyjemne. Uczucie, gdy on jest przy mnie jest takie… nowe, świeże. 

            - Wkurwiasz mnie tak cholernie często, a mimo wszystko coś mnie do ciebie ciągnie. To jest takie mylące. Oddałbym wszystko, by wiedzieć, co teraz siedzi w tej twojej pięknej główce. 

            - Justin, nie możemy, wiesz o tym – szepnęłam, gdy chłopak zaczął całować moją szyję.

            -Pierdoli mnie to – warknął, ocierając się o moją skórę. Wsunął jedno kolano pomiędzy uda, by rozsunąć moje nogi i zbliżyć się. Jego usta zasysały skórę, a czując mokry język myślałam, że oszaleję.

            - Justin, nie – złapałam jego włosy, ciągnąc za końcówki. Przyjemność, którą mi dawał zaczęła promieniować po moim całym ciele. 

            - Pamiętasz, co mówiłem o dąsach kobiety? „Nie” znaczy „tak” i odwrotnie. – Jęknęłam, czując ciepło w podbrzuszu.

            - Ja naprawdę… - Westchnęłam. – Nie możemy – wstrzymałam oddech, gdy jego ręce znalazły się nagle na moich pośladkach, ściskając je mocno. Podskoczyłam, obejmując jego biodra nogami. Justin od razu przytrzymał moje uda, pocierając swoją strefą intymną o moją. Położył mnie na łóżku, sam wisząc nade mną. 

            - Pocałuj mnie, proszę – usłyszałam, czując gorący oddech na dekolcie. Bez zastanowienia złapałam jego twarz w dłonie i przycisnęłam swoje usta do jego. Nasze wargi dopełniały siebie nawzajem, w erotycznym tańcu, a kiedy dałam wolną rękę językowi chłopaka od razu skorzystał z okazji. Pieścił moje podniebienie, ciężko oddychając. Oboje potrzebowaliśmy powietrza, więc oderwaliśmy się od siebie, a usta chłopaka zaczęły tworzyć ścieżkę od mojego policzka w stronę dekoltu. Chciałam, by zerwał ze mnie wszystkie ubrania, bo tylko one w tamtej chwili nam przeszkadzały. 

            - Justin – jęknęłam, czując wszędzie jego ręce. – Przestań – starałam się brzmieć jak najbardziej wiarygodnie, wiedząc, że nie chcę, by się odsuwał. Od dawna nie byłam zaspokojona, a nie mogłam zaprzeczyć, że pożądałam szatyna, który właśnie na mnie leżał. 

            - Chcesz, żebym to skończył? – Spytał, przesuwając się w stronę mojego ucha. Zassał swoimi wargami kawałek skóry pod małżowiną.

            - Tak, to nie może się dziać – ułożyłam swoje dłonie na jego ramionach, by zepchnąć go.

            - Jak sobie księżniczka życzy, ale pamiętaj, że jestem na każde twoje skinienie – po raz kolejny szepnął, zanim oderwał się ode mnie. Czułam palący żar na twarzy, analizując jego słowa.

            - Ja już będę leciał – stwierdził zupełnie neutralnie, jakby żadne z wcześniejszych zdarzeń nie miało miejsca. – Nie chcę cię rozpraszać, gdy ty będziesz się szykować.

            - Na co? – Podniosłam się do pozycji siedzącej.

            - Zabieram cię wieczorem do klubu. To będzie twoja lekcja numer dwa – puścił mi oczko, zanim podszedł do drzwi. Już po chwili zostałam sama. Znowu czułam się zagubiona, a to wszystko przez tego gorącego chłopaka...

~*~
POLECAM: LOVE CHOICE  
~*~

Od autorki: Mówiłam, że czeka na nas niezła zabawa?! 

Ściskam! ♥

W środę, czwartek i piątek piszę egzaminy -

trzymajcie za mnie kciuki. x