13. You're my delight.

~Mam kilka ważnych wiadomości, więc proszę przeczytajcie notkę pod rozdziałem. 

Miłego czytania misie x~

Kate’s POV:

            Jego usta powoli muskały moje, a ja myślałam jedynie o tym, by to wszystko nie okazało się snem.

            - Jestem taki niekulturalny – zaśmiał się cichutko, odrywając swoje wargi ode mnie. Spojrzałam na niego pytająco, nie odzywając się ani słowem.

            - Powinienem się najpierw spytać, czy mogę? – Jego oczy wpatrzone były w moje usta. Z ogromnym uśmiechem na twarzy skinęłam głową. Nie pytał o nic więcej. Nasze wargi znów się spotkały, a jego ręka zaczęła masować mój bok. Przez napływ zdarzeń nawet nie zauważyłam, że biała pościel, którą byłam okryta wylądowała na ziemi. Nie drżałam z zimna, bo ciało Justin’a wytwarzało wystarczająco dużo ciepła dla nas obojga.

            Usta szatyna przemieściły się w stronę mojej szyi, pozostawiając po drodze mokre pocałunki. Nie czułam się winna. Wszelkie wspomnienia związane z James’em uleciały z mojej głowy, a najważniejsze w tamtym momencie były poczynania chłopaka. Moje dłonie wylądowały w jego włosach, ciągnąc za końcówki.

            - To moja wina – stwierdził, docierając do mojej szyi, na której nadal widoczny był sinika.

            - Huh? – Pobudzona prawie jęknęłam.

            - Ja ci to zrobiłem; wtedy w klubie – przyznał, zasysając owy skrawek skóry.

            - To nieważne – odpowiedziałam bez namysłu.

            - Naprawdę? – Spytał, a ja wiedziałam, że zaskoczyłam go tym. – W takim razie może powinienem to trochę poprawić, hm? – Zaśmiał się cichutko, drażniąc zębami wrażliwą skórę. Nabrałam głęboko powietrza, czując jak powiększa malinkę. 

            - Tak bardzo cię pragnę, Kate – jęknął, mocniej przyciskając swoje ciało do mojego. 

Jego słowa podziałały na moje centrum, przez co zaczęłam wbijać paznokcie w jego plecy. 

            - Marzę, żeby zerwać z ciebie te wszystkie ubrania i pieprzyć do rana – jego sprośne słowa, zadziałały na moją samoocenę i długo się nie zastanawiając – zdjęłam swoją bluzkę. Chłopak prawie ze mnie zeskoczył, gdy spostrzegł, że nie miałam na sobie stanika. No, bo kto normalny w nim śpi? Czułam jego męskość w  bokserkach, na swojej odkrytej nodze. 

            - Więc bierz mnie – rzuciłam, całując jego mocno zarysowaną szczękę. 

            - Nie jesteś pijana, prawda? – Spytał z zadyszką, patrząc się w moje oczy.

            - Nie i pragnę cię – jęknęłam.

            - Cholera, Kate – cisnął przez zęby, chwytając moją pierś. – Tak bardzo idealne – wyjęczał, schylając się nad moją klatką piersiową. Po chwili jego wargi zagryzły mój sutek, przenosząc mnie do całkiem nowego świata. Pomrukiwałam pod poruszającym się ciągle ciałem Justin’a.

            - Mów do mnie kochanie – ostatnie słowo wylatujące z jego ust, wywołało kolejną dawkę motyli w moim brzuchu. 

            - Powiedz, co chcesz, bym ci zrobił – wyjęczał nad moim uchem, gdy jego język został zastąpiony przez dłonie. 

            - Chcę całego ciebie – wysyczałam, podniecona. – Weź mnie – nie wierzyłam, że te słowa wydostają się z moich ust. Ta cała jego emanująca siła i erotyzm, promieniowały w moją stronę, uwalniając część mnie, której nigdy nie znałam.

            - Nie dziś, skarbie – jego pieszczotliwe słowa, wypowiedziane zachrypniętym pociągającym głosem wywołały na moim ciele gęsią skórkę. 

            - Mam inne plany – stwierdził, zsuwając się w dół, ocierając się tym samym o mnie. Nasze ciała były rozświetlone przez mgliste światło, wydostające się z małej lampki nocnej. Nie odzywałam się, mimo wielu pytań w mojej głowie, bo po prostu nie potrafiłabym wydusić z siebie słowa.

            - Może pozbędziemy się tego hmmm? – Zaśmiał się, palcem zahaczając o moje majtki. Wygięłam się w łuk, gdy do mojego wrażliwego miejsca dostała się fala zimnego powietrza. Justin całował moją skórę, powoli zniżając się do poziomu mojego krocza.

            Kiedy poczułam jego ciepły oddech w moim środku, chciałam krzyczeć. Zanim mogłam dobrze zarejestrować nowe odczucie, on wsunął we mnie swój język. Przyjemność zaczęła budować się w moim wnętrzu, gdy objęłam jego kark nogami, lekko ściskając. Pojękiwałam cichutko, czując jak jego wargi zasysają moją łechtaczkę. 

            - Tylko nie krzycz za głośno, nie chcemy chyba obudzić innych sąsiadów, co? – Spytał, a po chwili jego palec znalazł się we mnie. Zagryzłam wargę, słuchając się jego rad. Mój oddech przyspieszył, a usta uformowały się w idealny okrąg, gdy wsunął kolejny. Jego język zataczał kółka dając mi coraz więcej doznań. Gdy James mnie zaspokajał nigdy nie było tak… cudownie. Nawet nasz seks nie był tak idealny jak to, co w tamtej chwili robił szatyn. Nie mogłam się powstrzymać i zaczęłam wyjękiwać jego imię, przeplatając je z głębokimi oddechami. Zaczęłam się rozpadać na skutek orgazmu, gdy soki zaczęły wydostawać się ze mnie. Byłam pewna, że połowa hotelu już zna imię Justin’a, przez moje krzyki. To było takie… Wow. 

            Po chwili chłopak znów znalazł się nade mną. 

            - I jak? – Mruknął, całując po raz kolejny moją malinkę. Wiedziałam, że jutro ślad będzie miał kolor dojrzałej śliwki. 

            - To było… - Zaczęłam, gdy mój wzrok utknął na ogromnym, naprawdę wielgaśnym wybrzuszeniu w bokserkach szatyna.

            - Nie chcesz może, bym ja? – Spytałam, delikatnie kiwając w stronę jego męskości. Chłopak zachichotał, a ja zmęczona ziewnęłam.

            - Wymęczyłem cię dzisiaj. Sam sobie z tym poradzę, zaraz wrócę, kochanie. – Powiedział i zszedł z łóżka, sięgając po kołdrę, którą po chwili mnie przykrył. Wszedł do łazienki. Gdy usłyszałam, że włączył prysznic, przymknęłam powieki. Na moją twarz wpełzł szery uśmiech. W końcu byłam szczęśliwa. Zanim się obejrzałam odpłynęłam do krainy Morfeusza. 

*następny dzień*   Justin’s POV: 

            Przewróciłem się na bok, a gdy jakby przez mgłę poczułem, że nie ma przy mnie Kate, mozolnie otworzyłem oczy. Pościel obok była rozwalona, a ja leżałem w samych bokserkach przykryty skrawkiem kołdry. Zacząłem się denerwować zniknięciem dziewczyny, ale kiedy usłyszałem szum wody, dochodzący z łazienki, westchnąłem. Kąpała się. Nadal tutaj była. Nie uciekła. Szkoda tylko, że ten stan nie będzie trwał wiecznie, a ja nic na to nie mogę poradzić. 

            Usiadłem, zsuwając nogi na podłogę. Co teraz? Czy Kate będzie chciała porozmawiać z James’em? A jeżeli on jej wszystko wyzna? Zaczynając od tego, że się znamy, poprzez powód mojego przyjazdu do Los Angeles, a kończąc na planach z Megan? Głowa zaczęła mnie boleć przez natłok zmartwień. Wstałem z łóżka i podniosłem własne ubrania z podłogi, by szybko się w nie ubrać. 

            Nawet nie usłyszałem, że prysznic został już wyłączony, a Kate właśnie siłowała się z zamkiem w drzwiach. Po kilku szczęknięciach dziewczyna pojawiła się na progu. Była ubrana w dużą koszulkę, której ramiona były głęboko wycięte. Uśmiechnąłem się, widząc kropelki spływające po jej jedwabistej skórze. Dostrzegłem również malinkę, którą wczoraj wieczorem poprawiłem, a na samą myśl o tym, co robiliśmy – zaschło mi w gardle. 

            - Dzień dobry – powiedziałem, nie ukrywając entuzjazmu w głosie. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu nie odpowiedziała. Spojrzała na mnie swoimi niebieskimi oczami, by po chwili skierować wzrok na własne stopy. Ruszyła w stronę szklanej ściany, a gdy już stanęła, skrzyżowała ręce na piersi, wpatrując się w widok za oknem. Westchnąłem głęboko, zaczynając martwić się jej nagłą zmianą humoru. Skierowałem się w stronę Kate. Gdy znalazłem się już wystarczająco blisko, objąłem jej wąską talię ramionami, przyciągając do swojej klatki piersiowej. Moje serce prawie stanęło, gdy poczułem, że ciało szatynki się spięło. Umieściłem głowę w zagłębieniu jej szyi, chcąc pocałować ją w tamtym miejscu, jednak głos dziewczyny mnie powstrzymał.

            - Nie. – Usta ułożyłem pod jej uchem.

            - Dlaczego? – Spytałem cicho, wypuszczając oddech na jej kark. 

            - Nie jestem jeszcze gotowa – odpowiedziała cicho, nie reagując na mój dotyk. Lekko sfrustrowany umieściłem dłonie na jej biodrach, by móc przekręcić jej ciało przodem do mnie. Gdy w końcu mogłem spojrzeć w oczy Kate, zauważyłem czerwone żyłki.

            - Płakałaś? – Spytałem bezceremonialnie, dłonią sunąc po jej policzku.

            - To wszystko… – załkała, a łza spłynęła po jej rumieńcu. – Dzieje się za szybko – stwierdziła, chwiejnym głosem, pociągając cichutko nosem. 

            - Ale co? – Jej słowa wywołały dziwny uścisk w moim żołądku.

            - Ja… Przyjechałam tutaj dla James’a, ale zjawiłeś się ty – szepnęła, a mnie aż zmroziło. Natychmiast się od niej odsunąłem, stając metr dalej.

            - Co masz na myśli? – Starałem się utrzymać język w ryzach, jednak ton głosu na to nie wskazywał. Szatynka przez cały czas wpatrywała się w swoje stopy, nawet nie próbując na mnie spojrzeć. 

            - Justin – jej głos był piskliwy, jakby się czegoś bała. – Nie chcę żebyś mnie źle zrozumiał – stwierdziła, a ja myślałem, że zaraz znów się popłacze.

            - Nie pierdol – warknąłem, zanim zdołałem się powstrzymać. 

            - To po prostu za dużo jak dla mnie – szepnęła, obejmując się swoimi ramionami.

            - Nie mówiłaś tak wczoraj w nocy – odpyskowałem, czując wściekłość rosnącą w moim wnętrzu. 

            - Nie wściekaj się na mnie, pro… - zaczęła, jednak szybko jej przerwałem. Byłem bliski wybuchnięcia

            - Czy ty siebie słyszysz?! – Krzyknąłem, podnosząc ramiona do góry, by umieścić po chwili dłonie w swoich włosach. 

            - Przepraszam cię – wydusiła z siebie, a ja bez zbędnych słów odszedłem od niej w szybkim tempie, schylając się w drodze, by sięgnąć po buty. Boso wyszedłem na korytarz, zatrzaskując za sobą głośno drzwi. Rzuciłem obuwiem w ścianę, wściekły na cały obrót spraw. 

            - Kurwa! – Krzyknąłem, nie przejmując się przechodzącymi ludźmi. Nie sądziłem, że to wszystko obróci się przeciwko mnie jeszcze przed wyznaniem jej prawdy. Nic nie wiedziała o tej gównianej sytuacji, a mimo to już mnie zostawiła. Zajebiście. 

~*~

Mam kilka ważnych spraw i proszę, by każdy przeczytał tę notatkę do końca.

1. Wiem, że rozdział jest wyjątkowo krótki, ale napisałam go raptem w jeden dzień.

2. Scenka +18 pozostawia wiele do życzenia, ale pierwszy raz miałam problem z napisaniem tego typu momentu, nie wiem nawet dlaczego. o.O

3. Jeżeli chcecie spytać się mnie "kiedy rozdział?" czy o cokolwiek innego związanego z opowiadaniem to proszę o to, by było to kierowane na mojego aska lub TT,

bo komentarze na blogu często akceptuję i czytam na telefonie, a na nim nie mam jak Wam odpowiedzieć.

4. Chciałam również przypomnieć o tym, że po prawej (pod gifem z ptaszkiem) możecie tweetować na temat opowiadania, dopisując jedynie #ypomPL. Wszystko czytam. ;)

5. Jedna z czytelniczek, a zarazem moja dobra znajoma, której opowiadanie znajdziecie tutaj LoveChoice stworzyła drugą wersję zwiastunu.

Zapraszamy serdecznie: 

klik klik klik

6. Dziękuję Wam za każde wejście i komentarz, bo to naprawdę wiele dla mnie znaczy,ale proszę nadal, byście udostępniali link na TT czy gdziekolwiek.Im Was więcej, tym więcej radości sprawia mi pisanie tej opowieści.

7. Żeby Was już nie zanudzić, proszę tylko, żeby każdy z Was 

trzymał jutro od rana kciuki, bo jadę do szpitala na kontrolę pooperacyjną i boję się, że znów mogę trafić na obserwację.